buz

buz

olacak bunlar bebeğim.
anıları üzerine gelecek.
hayaletleri her köşe başından silinirken,
el sallayacaklar hüzün içinde, buradaydık, diyecekler.
ve şuradaydık.
ve işte şu köşede beklemedi mi beni?
şu bahçede son biramız.
ve el ele tutuşan çiftler gözüne batacak.
yaşlar ve yaşlar.
duvarlar ve sorular.
şimdi şeytana dönüşmüş o güzel hayallerin,
karşına dikilecekler, biz neden harcandık, diye!
tamam bitti, diyeceksin, kendine sarılırken,
kucağını acı ile dolduracak iki kişilik battaniyen.
yetmeyecek; gelin bakalım, diyeceksin, tüm acılarına.
yatağımı size açtım, gelin bakalım!
olmayacak.
boşluğuyla el ele, sokaklarda, bin türlü hesapla meşgul,
hataların ağırlığıyla sabit.
kara kış, kaskatı, buz!

boşvereceksin.
ve boşvereceksin ki...
ancak boşverebilirsen...
ve ancak kendini affedebilirsen...
geçecek, gidecek ve birer çizgi izi kalacak,
bu buz gibi acıların.

-Yok, bunalımda değilim. bu şiiri öölesine yazıp sadece sözlüğe bırakmıştım. Sonra bugün özlediğimi farkettim.
-Şiiri.