Şiirlerimi alan orospuya!

kimisi uzak tutmamızı söyler kişisel pişmanlığı
şiirden,
soyut takılmamızı, bunda biraz mantık var,
ama allah aşkına;
oniki şiirim gitmiş ve kopyaları yok!
ve resimlerim de
sende, en iyileri; canilik bu;
ezip yok etmeye mi çalışıyorsun beni, diğerleri gibi?
paramı niye almadın? genelde alırlar...
köşede hasta uyuyan sarhoşun ceplerinden.
bir dahaki sefere kolumu al ya da bir ellilik
ama şiirlerimi alma;

ben shakespeare değilim
ama bir zaman gelecek ki
artık şiir çıkmayacak, soyut ya da değil;
para her zaman varolacak ve orospular ve sarhoşlar
ta ki son bombaya kadar,
ama tanrının dediği gibi,
bacak bacak üstüne atarken,
anlıyorum nasıl olup da bir sürü şair yaratıp
bir o kadar şiir
yaratmadığımı.

Charles Bukowski