Hüzünlü bir olay #6 - Sen gittin!

Havalar henüz böcek istilasını normal karşılayacak kadar ısınmadı tabi ama cama doğru ölüm dalışı yapan  böcekleri de acaip karşılıyor değilim.

Nispeten yuvarlak, kırmızı-siyah bir noktanın cama dalışıyla hayvani excel dosyasını tüplü monitörle beraber (leptapından çalışmayan tek adam benim ofiste) (çok hayvansal işlerle uğraşiorum, leptap hızıma yetişemiyıojkkjfakjfkjfsdjkfd) (lep tap istiyorum ulan!) (lan bari monitörüm lcd midir ne halttır ondan olsa) (kıpırdatamıyoruz, öyle hayvani monitörüm var) (bir uuur böceği neslini  gerçek manada süpüren temizlikçi, korkusundan monitöre yaklaşamio, öyle hayvani) ( ve tarzana bu yakışırdı, evek) bi tarafa attım. Zaten kalkasım vardı da, işimi bölecek molalar, tuvalet seferleri, nalçak satıcı ile muhabbetler, face turları, fal turları, sözlük turları ve hatta gazete turları bile tükenmişti. 

Ve onu gördüm!

Uuuur böceeee!

Ama nasıl neşeli, nasıl atılgan, nasıl pırpır, lan olm uykunu almışsın, çok bellllllli ve hatta afyonun bile patlamış da henüz marttayız belirtiiiim, dedim.

%&^+'^!&X%=)/{y/&x^' :') , dedi.

Gerçi sen de haklısın, o kışta kıyamette bi hal olmadı, marttan sonra hiç olmaz hacu, dedim.

/&%+=*_^#%x&/5# :)), yaptı.

Valla beni biliyorsun, adresim de belli, canın sııkılırsa falan, burdayım hea, olmadı bi Taksim yaparız olm, dedim.

/#+%'!=??9&!!('=  x0x0, dedi, beneklerinden tanırım olm seni meraklanma, dedim, usulca pencereyi açtım ve sttirolup gitti.

Burda olmazsam Tarzan beni bilir de, açarlar camı falanz, taaaam mıııa, diye ardından seslendim.

Gitti. 

Conum.